- Αλλάζει άμεσα το τηλεοπτικό τοπίο! Οι άδειες θα είναι 4, είπε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στο υπουργικό συμβούλιο
- Αύριο κατατίθεται στην Βουλή και ψηφίζεται η σχετική διάταξη για τις 4 άδειες εθνικής εμβέλειας
- Κατηγόρησε την αντιπολίτευση ότι προσπάθησε έτσι να βραχυκυκλώσει την προσπάθεια ρύθμισης του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου

Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Νότιγχαμ, με επικεφαλής Έλληνα διδακτορικό ερευνητή, ανέπτυξαν μια νέα μέθοδο που βοηθά στην αναγέννηση των οστών, αναλύοντας τη μικρο-δομή των 3D τυπωμένων εμφυτευμάτων οστών. Η καινοτομία έγκειται στο ότι καταφέρνει να «χειραγωγήσει» την ανάπτυξη των κρυστάλλων μέσα στο υλικό που εκτυπώνεται, έτσι ώστε αυτό να γίνει ταυτόχρονα πιο ανθεκτικό, αλλά και βιοδιασπώμενο.

Αποτέλεσμα είναι η βελτίωση της αντοχής των 3D τυπωμένων εμφυτευμάτων, τα οποία θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους ασθενείς με καρκίνο ή θύματα ατυχημάτων που έχουν υποστεί σημαντική απώλεια οστικής μάζας να ανακάμψουν πιο γρήγορα από ποτέ.

Η τεχνική, που βασίζεται στην τρισδιάστατη εκτύπωση μιας οστικής «σκαλωσιάς» (ικριώματος) πάνω στην οποία στη συνέχεια αναπτύσσονται τα κύτταρα, κυκλοφορεί το αίμα και αναγεννάται ένα πλήρες οστό, θα βοηθήσει τους ορθοπεδικούς χειρούργους να αντικαταστήσουν τα μεταλλικά εμφυτεύματα.

Ο Μανώλης Παπασταύρου είναι μέλος της ερευνητικής ομάδας Σχεδιασμού για την Υγεία και την Ευεξία στη Σχολή Αρχιτεκτονικής, Σχεδίου και Δομημένου Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Nottingham Trent. Η έρευνά του εποπτεύεται από τον καθηγητή της σχολής του Φίλιπ Μπρίντον και από τον δρ. Ντέηβιντ Φέαρχερστ της Σχολής Επιστημών και Τεχνολογίας. Η σχετική ανακοίνωση έγινε στο συνέδριο «Εκτυπώσεις για το Μέλλον» του Ινστιτούτο Φυσικής στο Λονδίνο.

Το εκτυπωμένο ικρίωμα αποτελείται από τα ίδια βιοϋλικά που υπάρχουν στο φυσικό οστό και διαλύονται στον οργανισμό, καθώς ο ασθενής ανακάμπτει και αναπτύσσει νέο οστό. Η νέα μέθοδος, που βελτιώνει την μικροδομή του οστικού ικριώματος, επιτυγχάνει αυξημένη ανθεκτικότητα του συνθετικού οστού και προορίζεται για ασθενείς που έχουν υποστεί βλάβη στα οστά τους, συνήθως λόγω καρκίνου ή σοβαρού κατάγματος.

Η οστική «σκαλωσιά» είναι ένα τρισδιάστατο πλέγμα που λειτουργεί ως προσωρινή «γέφυρα», η οποία θα επιτρέψει την αναγέννηση του φυσικού ιστού του οστού. Με τη βοήθεια υπολογιστή, μπορεί να εκτυπωθεί στο ακριβές μέγεθος και σχήμα για κάθε ασθενή. Είναι πορώδης, ώστε να διευκολύνει την κυκλοφορία του αίματος και την καλλιέργεια κυττάρων πάνω της.

«Η τρισδιάστατη εκτύπωση συνδυάζεται με την ψύξη σε θερμοκρασία κάτω του μηδενός των κρυστάλλων του χρησιμοποιούμενου υλικού, πράγμα που μειώνει σημαντικά τον χρόνο και το κόστος δημιουργίας αυτών των προσθετικών συσκευών. Μακροπρόθεσμα, αυτή η έρευνα θα βοηθήσει, ώστε να αντικατασταθεί η χρήση του μετάλλου στα ορθοπεδικά εμφυτεύματα, από υλικά που μπορούν να διασπαστούν μέσα στο σώμα» δήλωσε ο Έλληνας ερευνητής.

ellines.com

«Η σύγχρονη κεντροαριστερή πρόταση βασίζεται στην ισορροπία δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, στην ισορροπία του ατομικού και του συλλογικού και στην ισορροπία του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα», σημειώνει σε άρθρο - παρέμβαση μέσω του «Εθνους», ο υπουργός Επικρατείας Ηλίας Μόσιαλος.

Στο υπέροχο μυθιστόρημα του Ιταλού Λαμπεντούζα, «Ο Γατόπαρδος», ο γηραιός και σοφός αριστοκράτης πρίγκιπας δηλώνει πως πρέπει να αλλάξουν όλα, για να μείνουν τα ίδια. Εννοώντας πως η κυρίαρχη ελίτ την εποχή της ιταλικής παλιγγενεσίας θα έπρεπε να συμφωνήσει στο να γίνει ένα πλήθος αλλαγών, αν ήθελε να διατηρήσει το προνόμιο της ίδιας της ύπαρξης. Αντίθετα με αυτήν την άποψη, το ελληνικό πολιτικό σύστημα πρέπει να τα αλλάξει όλα για να μπορέσει να αλλάξει αυτό και η κοινωνία συνολικά. Μόνο τότε μαζί με αυτό δεν θα καταρρεύσει και η ίδια η κοινωνία.

Μέχρι σήμερα κτίσαμε μια κοινωνία, στην οποία υπήρχε ένα μεγάλο κενό, μια μεγάλη απουσία. Ποτέ δεν ισορροπήσαμε ως κοινωνία στον άξονα υποχρεώσεις και δικαιώματα. Ολες οι πλευρές της κοινωνίας, οι πολιτικές και οι κοινωνικές, οι εργοδοτικές και οι συνδικαλιστικές, οι ατομικές και οι συλλογικές ισορροπούσαν μόνο πάνω στη βάρκα των δικαιωμάτων. Τώρα που η κρίση μάς υποχρεώνει να βάλουμε το άλλο πόδι μας στη βάρκα των υποχρεώσεων, δεν είμαστε ικανοί να ισορροπήσουμε.

Γι' αυτό και πολλές φορές ακούγονται και γράφονται πράγματα που μπορούν να σπάσουν τη βέργα της αναγκαίας κοινωνικής ισορροπίας και της απαραίτητης κρατικής ικανότητας. Είμαστε μια κοινωνία που οικοδόμησε ένα συνδικαλιστικό μοντέλο, το οποίο προσέλαβε καθαρά συντεχνιακό χαρακτήρα. Ταυτοχρόνως όμως σήμερα αυτή η στρέβλωση του συνδικαλισμού εμπεριέχει έναν κίνδυνο. Κινδυνεύουμε μαζί με τα απόνερα του συντεχνιακού πνεύματος να πετάξουμε και το μωρό του συνδικαλισμού. Η χώρα όμως έχει σήμερα όσο ποτέ την ανάγκη ενός συνδικαλιστικού κινήματος που θα προωθεί τα συμφέροντα των εργαζομένων, αλλά και θα κατανοεί πως οι κοινωνίες χτίζονται στη βάση συγκεκριμένων συναινέσεων και παραχωρήσεων, στη βάση της ισορροπίας δικαιωμάτων και υποχρεώσεων.

Αν είχαμε ένα διαφορετικό πολιτικό σύστημα και συνδικαλιστικό κίνημα, τότε θα είχαμε αποφύγει πολλές αρνητικές πλευρές της κοινωνίας που χτίσαμε. Πλευρές όπως η άμβλυνση ανισοτήτων, η προαγωγή της κοινωνικής δικαιοσύνης και αλληλεγγύης, η ισόρροπη εναρμόνιση κοινωνικών αναγκών και οικονομικών πόρων παρέμειναν στη σκιά συγκεκριμένων πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών υστερήσεων. Ετσι δεν έγιναν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις σε κρίσιμους τομείς, όπως είναι η απασχόληση, η κοινωνική πρόνοια, η υγεία, η παιδεία και η δικαιοσύνη.

Το κύριο χαρακτηριστικό του κοινωνικού κράτους της χώρας ήταν αφενός η επιδοματική πολιτική και αφετέρου η αναποτελεσματική ανάπτυξη υπηρεσιών. Η ιδιομορφία αυτού του μοντέλου είχε ως αποτέλεσμα την παροχή επιδομάτων με υστέρηση σε κοινωνικές υπηρεσίες (για παιδιά και ηλικιωμένους). Στο όνομα της δημόσιας υγείας, διαμορφώσαμε το πιο «ιδιωτικοποιημένο» σύστημα υγείας στην Ευρώπη. Εξίσου αποκαλυπτικές για την ένδεια του κοινωνικού μας μοντέλου είναι και οι δαπάνες για την παιδεία, όπου το 40% των δαπανών είναι ιδιωτικές.

Κάποιοι θεωρούν πως αρκεί να λάβουμε μέτρα δημοσιονομικού χαρακτήρα, να μειώσουμε τις δημόσιες δαπάνες και όλα τα άλλα θα λυθούν αυτόματα. Θα ήταν πολύ ωραία, αν ήταν τόσο απλό το πρόβλημά μας. Χρειάζεται να περάσουμε σε ένα άλλο μοντέλο κοινωνικής παρέμβασης. Σ’ ένα μοντέλο που προτεραιότητά του θα είναι το επίπεδο και η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών και η ενίσχυση της κοινωνικής κινητικότητας. Σε ανταγωνιστικά μοντέλα παιδείας και υγείας, τα οποία θα δημιουργήσουν σύγχρονα σχολεία και πανεπιστήμια (και με τη δημιουργία μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων, γιατί διαφορετικά τα περιθώρια ανταγωνιστικότητας θα είναι πολύ περιορισμένα), νοσοκομεία και κλινικές που βελτιώνουν την ποιότητα, χωρίς να σπαταλούν πολύτιμους πόρους. Σε ένα μοντέλο δικαιοσύνης που θα απονέμεται γρήγορα, που θα τηρεί τις αρχές της ισονομίας και θα εξασφαλίζει την τήρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Σε ένα φορολογικό σύστημα που αντιμετωπίζει ουσιαστικά και ριζικά τη φοροδιαφυγή και μειώνει τα βάρη για τα χαμηλότερα κοινωνικοοικονομικά στρώματα.

Μια σύγχρονη σοσιαλδημοκρατική πρόταση είναι αυτή που θα δημιουργήσει έναν δημόσιο τομέα βασισμένο στις ανάγκες των πολιτών και όχι έναν δημόσιο τομέα που λειτουργεί προς όφελος του εαυτού του. Στην Ελλάδα ποτέ δεν θέσαμε συγκεκριμένα τα όρια, στα οποία εκτείνονται το Δημόσιο και ο ιδιωτικός τομέας, γι’ αυτό γεννήθηκαν και ιδιαίτερα συμφέροντα στις γκρίζες περιοχές μεταξύ των δύο. Ο δημόσιος τομέας λειτούργησε ως μηχανισμός υποστήριξης των ιδιωτικών και συντεχνιακών συμφερόντων και ο ιδιωτικός ως μηχανισμός διαφθοράς του δημόσιου τομέα. Είναι εμφανές πως αυτό δεν μπορεί να συνεχισθεί.

Ο σύγχρονος δημόσιος τομέας λειτουργεί ως ζώνη προστασίας όσων δεν μπορούν να ακολουθήσουν την ξέφρενη πορεία των σύγχρονων κοινωνιών του ρίσκου. Ενώ παράλληλα διαμορφώνει το κατάλληλο κλίμα ενθάρρυνσης όλων αυτών των επιχειρηματικών πρωτοβουλιών που θα ενισχύουν έναν εξωστρεφή, μη κρατικοδίαιτο ιδιωτικό τομέα. Μόνο με την αλλαγή του παραγωγικού μας μοντέλου θα αρχίσουμε να μειώνουμε ουσιαστικά την ένταση του προβλήματος της ανεργίας. Ο δημόσιος τομέας και κυρίως αυτός που καλύπτει τα θέματα ασφάλειας πρέπει επίσης να οργανωθεί με πιο αυστηρούς και λειτουργικούς κανόνες ώστε να αντιμετωπίσει αποτελεσματικότερα την εγκληματικότητα. Δεν πρέπει να φοβόμαστε ως κεντροαριστεροί να ανοίγουμε τα θέματα ασφάλειας και προστασίας του πολίτη και της ατομικής ιδιοκτησίας.

Αυτή η πρόταση όχι μόνο δεν αμφισβητεί τη σημασία των δημόσιων αγαθών, όχι μόνο δεν είναι νεοφιλελεύθερη, όπως διατείνονται ορισμένοι, οι οποίοι συγχέουν τον σοσιαλισμό με τον κρατισμό, αλλά δημιουργεί τις προϋποθέσεις μέσω της αναβάθμισης των δημόσιων υπηρεσιών και κυρίως μέσα από την προστασία των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων, για να επιστρέψουμε σε λογικές πραγματικής υπεράσπισης του δημοσίου συμφέροντος. Παράλληλα όμως αποτελεί και μια αναπτυξιακή πρόταση, αφού δημιουργεί κανόνες και πλαίσιο για την ανάπτυξη πρωτοβουλιών εκ μέρους των μεσαίων και των υψηλότερων κοινωνικών στρωμάτων.

Σίγουρα όλα αυτά δεν θα γίνουν από τη μια μέρα στην άλλη, με δεδομένη μάλιστα την ανεπάρκεια και της δημόσιας διοίκησης. Ομως, η προσπάθεια ανόρθωσης της χώρας, η αλλαγή του πολιτικού συστήματος, του κράτους και του παραγωγικού μοντέλου πρέπει να συνεχιστούν παρά τις αντιδράσεις όλων όσοι δεν θέλουν την αλλαγή των κανόνων. Για να φτιάξουμε μια σύγχρονη χώρα, χρειάζονται συγκρούσεις με κατεστημένα συμφέροντα και λογικές, αλλά και ένα όραμα και σχέδιο για το κράτος και την κοινωνία που θέλουμε. Δεν αρκεί να είμαστε απλά συγκρουσιακοί και αντίθετοι με το παρελθόν χωρίς να προσδιορίζουμε τους κανόνες και τις αξίες αυτού που θέλουμε να οικοδομήσουμε. Η σύγχρονη κεντροαριστερή πρόταση βασίζεται στην ισορροπία δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, στην ισορροπία του ατομικού και του συλλογικού (με την ενθάρρυνση, επιβράβευση και προστασία των ατομικών επιτευγμάτων αλλά και τη συλλογική χρηματοδότηση των δημόσιων αγαθών) και στην ισορροπία του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα.

Είναι επομένως απαραίτητο να ενεργοποιηθούν άμεσα οι υγιείς και δραστήριες δυνάμεις όλης της κοινωνίας. Η κοινωνία δεν χρειάζεται να περιμένει θαύματα και να ακολουθεί παθητικές και απείθαρχες στάσεις που στηρίζουν την ανομία. Οι πολιτικές δυνάμεις οφείλουν να αφήσουν κατά μέρος τις άγονες αντιπαραθέσεις και να συμφωνήσουν σ’ ένα ενιαίο σχέδιο, αποδεκτό απ’ όσο το δυνατόν περισσότερους, για την ανόρθωση της χώρας. Ιδιαίτερα σήμερα που το ευρωπαϊκό περιβάλλον είναι τόσο ρευστό, ενώ σε παγκόσμιο επίπεδο υπάρχουν και δυνάμεις που έχουν να κερδίσουν πολλά από την κατάρρευση της Ευρωζώνης.

Το παρασκήνιο των συζητήσεων με τον Αλέξη Τσίπρα που την έφεραν στη θέση της Προέδρου της Βουλής το 2015 αποκαλύπτει η Ζωή Κωνσταντοπούλου.

"Καρφώνει" τον πρωθυπουργό για ορισμένες από τις επιλογές του, όπως αυτή του Γραμματέα του υπουργικού Συμβουλίου Σπύρου Σαγιά και υποστηρίζει ότι ο κ. Τσίπρας με δυσφορία υποχρεώθηκε να τοποθετήσει στη θέση του υπουργού Άμυνας τον Πάνο Καμμένο.

Τέλος, αποκαλύπτει ποιο υπουργείο της πρότεινε ο Αλέξης Τσίπρας και γιατί δεν της δόθηκε το υπουργείο που η ίδια επιθυμούσε.

Αναλυτικά, η ανάρτηση της κ. Κωνσταντοπούλου:

Η παρούσα ανάρτηση αποτελεί συνέχεια της προηγούμενης (31/1/2016) και αναπόσπαστο τμήμα εκείνων που θεωρώ απαραίτητο να κατατεθούν δημόσια και υπεύθυνα για την ιστορική περίοδο Ιανουαρίου-Σεπτεμβρίου 2015, ως κομμάτι της ιστορίας.

Η πολιτική πρέπει να κινείται στο φως, ενώπιον των πολιτών, όχι στα σκοτάδια της διαπλοκής και των μηχανορραφιών. Είναι δεδομένο ότι η αλήθεια, η διαφάνεια και η δικαιοσύνη ενοχλούν και δυσκολεύουν τα σχέδια όσων επιθυμούν να αποφασίζουν για τους λαούς ερήμην τους και να πλουτίζουν και να ωφελούνται στην πλάτη τους.

Ένα χρόνο μετά την εκλογή μου στη θέση της Προέδρου της Βουλής (6/2/2015), από όπου υπηρέτησα με όλες μου τις δυνάμεις την εντολή που ο ελληνικός λαός έδωσε στις 25/1/2015 και ανατρέχοντας στα γεγονότα που οδήγησαν στην αποκρυστάλλωση της προδοσίας τον περασμένο Ιούλιο, αλλά και σε όσα ακολούθησαν και εξακολουθούν να εκτυλίσσονται, θεωρώ καίριας σημασίας την δημοσιοποίηση του τρόπου με τον οποίο μου προτάθηκε η Προεδρία της Βουλής, των λόγων για τους οποίους συμπεραίνω ότι μου προτάθηκε αυτή η θέση και των προβλημάτων που δημιούργησε η εκ μέρους μου άσκηση των καθηκόντων μου στην εκ μέρους του Α. Τσίπρα προμελετημένη, όπως αποδείχθηκε, καταστρατήγηση της λαϊκής ετυμηγορίας:

Ενόσω ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, είχα αναλάβει την ευθύνη των τομέων της Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την Κοινοβουλευτική Ομάδα. Με πρωτοβουλία και επιμονή μου δημιουργήθηκε Τμήμα Δικαιοσύνης στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και Οργάνωση Δικηγόρων και παράταξη δικηγόρων, ενώ τίποτε από αυτά δεν υπήρχε προηγουμένως. Σε όλο το διάστημα Μαΐου 2012-Ιανουαρίου 2015 ανέδειξα βασικά ζητήματα της που άπτονται της Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με κυριότερα:

1)    Την ανάγκη άμεσης λήψης μέτρων για την λογοδοσία Κυβερνητικών Προσώπων που προβαίνουν σε αξιόποινες πράξεις (Κατάργηση Νόμου περί Ευθύνης Υπουργών, αλλά και διαδικασία έγκαιρης επεξεργασίας δικογραφιών που αφορούσαν Κυβερνητικά πρόσωπα)
2)    Τη δημιουργία ενός αποτελεσματικού νομοθετικού πλαισίου κατά της διαφθοράς, με έμφαση όχι μόνον στην ποινική αλλά και στην αστική ευθύνη και στην διαδικασία αποζημίωσης του κράτους
3)    Την αποτελεσματική χρήση στοιχείων όπως η λίστα Λαγκάρντ, όχι μόνον για την φορολόγηση ποσών που είχαν διαφύγει της φορολογίας, αλλά και για την κατάσχεση προϊόντων εγκλήματος και την ανάκτηση περιουσιακών στοιχείων εκ μέρους του Δημοσίου
4)    Την λήψη μέτρων για την αποζημίωση της χώρας από υποθέσεις διαφθοράς, με κυριότερες την υπόθεση Siemens, και τις υποθέσεις των εξοπλιστικών και των υποβρυχίων
5)    Την ενίσχυση των μικτών ορκωτών δικαστηρίων όχι μόνον για ποινικές, αλλά και για αστικές υποθέσεις
6)    Την διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών και την ενεργοποίηση της εκτέλεσης της απόφασης της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου για την αποζημίωση των θυμάτων του Διστόμου

Σε πάρα πολλά δημοσιεύματα της περιόδου, εμφανιζόμουν ως Υπουργός Δικαιοσύνης σε μια Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στη συνείδηση των ανθρώπων που συναντούσα, αυτό φάνταζε ως φυσική εξέλιξη. Την ίδια ώρα, στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ δεχόμουν διαρκείς επιθέσεις από συγκεκριμένα στελέχη, με προεξάρχοντα τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, ο οποίος με χαρακτήριζε ως υποστηρίκτρια «του δικαστικού δρόμου για το σοσιαλισμό». [Ο ίδιος ο Τσακαλώτος, σε μία συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας το πρώτο τρίμηνο του 2014, παρά την αντίθεσή του στον «δικαστικό δρόμο», μου είχε επιτεθεί υπερασπιζόμενος τον Γιάννη Στουρνάρα και δηλώνοντας ότι εάν ήταν στη θέση της συνεργάτιδάς του (σ.σ. της οποίας το όνομα συνδέεται με την επεξεργασία στη λίστα Λαγκάρντ), θα μου έκανε μήνυση «γιατί την προσέβαλα». Αναγκάστηκε να αποκαλύψει ότι ήταν αποδέκτης παραπόνων από τον ίδιο τον Στουρνάρα και αυτό σε μια περίοδο που ο ΣΥΡΙΖΑ συγκρουόταν ολομέτωπα με τον τότε Υπουργό Οικονομικών.]

Προσωπικά, ουδέποτε ενθάρρυνα σενάρια περί εκ μέρους μου ανάληψης του Υπουργείου Δικαιοσύνης, γιατί πρώτη προτεραιότητά μου ήταν η προετοιμασία του τομέα της Δικαιοσύνης και όχι η ανάληψη εξουσίας.

Ωστόσο, στο διάστημα κατά το οποίο είχα την ευθύνη αυτή, υπήρξαν δύο περιπτώσεις κατά τις οποίες ο Αλέξης Τσίπρας, με έμμεσους ή άμεσους τρόπους προσπάθησε να μου αφαιρέσει την ευθύνη του τομέα της Δικαιοσύνης. Η πρώτη φορά ήταν το φθινόπωρο του 2013, όταν, εν όψει των αυτοδιοικητικών εκλογών, άρχισαν να διοχετεύονται σενάρια περί επικείμενης δήθεν διεκδίκησης της Δημαρχίας της Αθήνας από εμένα. Φρόντισα δημόσια να διαψεύσω αυτά τα σενάρια, πριν μου γίνει οποιαδήποτε πρόταση. Παρόλη τη δημόσια διάψευση, ο Αλέξης Τσίπρας, σε συνάντηση στο γραφείο του στην Κουμουνδούρου, με βολιδοσκόπησε εμμέσως, λέγοντάς μου: «Πρέπει να κατέβω στην Κεντρική Επιτροπή, και μπορεί να αποφασίσουμε να είσαι υποψήφια για το Δήμο της Αθήνας». Του απάντησα αμέσως «Να μην πάρετε τέτοια απόφαση γιατί θα αρνηθώ, έχω και δημοσίως αποκλείσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο». Του εξήγησα την πάγια θέση μου ότι το πρότυπο ενός αριστερού, ριζοσπαστικού κόμματος δεν μπορεί να είναι ένα κακέκτυπο των παλαιοπολιτικών και χρεοκοπημένων κομμάτων, που ανακυκλώνουν τα στελέχη τους σε όλες τις θέσεις και σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις. Τότε είχα εισηγηθεί την υποψηφιότητα του Γαβριήλ Σακελλαρίδη, ενός νέου ανθρώπου, που είχε κατά την γνώμη μου την προοπτική να ενσαρκώσει ένα άλλο πρότυπο και να διεκδικήσει με αξιώσεις τη Δημαρχία, άποψη που συμμερίζονταν πολλοί και πολλές και που, τελικά, επικράτησε.

Η δεύτερη φορά που ο Α. Τσίπρας επιχείρησε να μου αφαιρέσει την αρμοδιότητα της Δικαιοσύνης ήταν την Άνοιξη 2014, όταν με κάλεσε στο γραφείο του και μου πρότεινε να αναλάβω τον τομέα της Άμυνας, εν όψει της υποψηφιότητας του Θ. Δρίτσα στις Δημοτικές Εκλογές, επιχειρώντας να μου εμφανίσει την πρόταση αυτή ως «αναβάθμιση». Του απάντησα αρνητικά, επισημαίνοντάς του ότι η Άμυνα σε καμμία περίπτωση δεν ήταν το πρώτο πεδίο της ειδίκευσης και των γνώσεών μου και ότι θα έπρεπε να αξιοποιούμε τους καλύτερους στο πεδίο της μέγιστης απόδοσής τους και όχι να αυτοσχεδιάζουμε. Στη συνέχεια του επέδωσα και αναλυτική επιστολή, όπου του εξηγούσα για ποιο λόγο η Δικαιοσύνη θα αποτελούσε το πρώτο πεδίο της πολιτικής μας δοκιμασίας. Του είπα ότι, εάν θέλει να μου αφαιρέσει αυτήν την ευθύνη, έχει φυσικά την εξουσία, αλλά ότι δεν επιθυμούσα να μετακινηθώ στον τομέα της Άμυνας. Με σκοπό την μετακίνησή μου στον τομέα της Άμυνας με είχε προσεγγίσει την ίδια περίοδο και ο Κώστας Αθανασίου, τότε διευθυντής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και σήμερα Γενικός Γραμματέας της Βουλής. Μου είχε πει ότι θεωρεί πολύ σημαντική αυτήν την αναβάθμιση και απορούσε γιατί αρνήθηκα. Επίσης είχε ισχυρισθεί ότι με προσέγγιζε εμπιστευτικά, με δική του πρωτοβουλία.

Σε όλο το διάστημα αυτό, ουδέποτε είχα συζητήσει με τον Αλέξη Τσίπρα την ανάθεση κάποιου υπουργικού χαρτοφυλακίου στην περίπτωση ανάδειξης του ΣΥΡΙΖΑ στην διακυβέρνηση της χώρας. Θεωρούσα υποχρέωσή μου να δουλέψω για την προετοιμασία των τομέων και αντικειμένων που είχα αναλάβει και σε αυτήν την υποχρέωση ανταποκρινόμουν. Ποτέ δεν μπήκα στη λογική διεκδικήσεων θώκων και παζαριών.

«Ζωή, σου έχω μία πρόκληση»

Μετά το εκλογικό αποτέλεσμα της 25ής Ιανουαρίου, μετά τη μεγάλη χαρά της νίκης και της δικαίωσης και την προσωπική ικανοποίηση που μου έδωσε η τιμή που μου έκαναν οι συμπολίτες μου να με αναδείξουν ξανά πρώτη στην εκλογική περιφέρεια της Α’ Αθήνας, και μάλιστα με τετραπλάσιες ψήφους από το 2012, γεγονός που θεώρησα ως επιβράβευση της σκληρής δουλειάς 3,5 ετών, ήρθαν οι απανωτές δυσάρεστες εκπλήξεις:

1)    Έκπληξη 1η, η άμεση, χωρίς καμμία διαβούλευση και διεργασία ανακοίνωση της συνεργασίας με τους ΑΝ.ΕΛΛ. την Δευτέρα 26/1, με τρόπο που έδειχνε προσυμφωνημένη σύμπραξη, με άγνωστους όρους
2)    Έκπληξη 2η, ο ορισμός ως Γενικού Γραμματέα της Κυβέρνησης του Σπύρου Σαγιά, ο οποίος παρέστη στην ορκωμοσία του Πρωθυπουργού τη Δευτέρα 26/1/2015

Σε όλη τη διάρκεια της Δευτέρας 26/1/2015 δεχόμουν καταιγιστικά τηλεφωνήματα από εκπροσώπους του Τύπου, στους οποίους δεν απαντούσα, αλλά και από συντρόφους και συμπολίτες, που αγωνιωδώς με ρωτούσαν αν θα αναλάμβανα το Υπουργείο Δικαιοσύνης, στους οποίους απαντούσα ότι η σύνθεση και η διαδικασία συγκρότησης της Κυβέρνησης θα αποφασισθούν από τον Πρωθυπουργό.

Στις 10 το βράδυ της Δευτέρας 26/1/2015 με κάλεσε στο τηλέφωνο ο Αλέξης Τσίπρας.

«Ζωή, σου έχω μία πρόκληση», μου είπε.
«Σε ακούω», απάντησα
«Να αναλάβεις το πρώτο τη τάξει Υπουργείο, το Υπουργείο Εσωτερικών. Θα είναι ένα υπερ-Υπουργείο και ως Υπουργός θα συμμετέχεις στο Κυβερνητικό Συμβούλιο, που θα είναι 10μελές. Θα έχεις έναν αναπληρωτή, που θα τον επιλέξεις εσύ. Θα έχεις και 3 ακόμη Αναπληρωτές, τον Πανούση ως Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, έναν Υπουργό Μετανάστευσης, σκέφτομαι την Τασία (Χριστοδουλοπούλου) και έναν από τους ΑΝ.ΕΛΛ. στο Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης. Τι λες;»
«Λέω ότι πρέπει να έρθω να μιλήσουμε από κοντά», του απάντησα.
«Εντάξει, αλλά θα το αναλάβεις;»
«Θα έρθω να τα πούμε από κοντά»
«Εντάξει, έλα», μου είπε κάπως απρόθυμα.

Πήγα στο γραφείο του στην Κουμουνδούρου, το οποίο είχε πρόσφατα ανακαινιστεί με επιμέλεια της Θεανώς Φωτίου. Τον είχα δει το βράδυ των εκλογικών αποτελεσμάτων, δηλαδή της Κυριακής, μόλις 24 ώρες νωρίτερα, και τότε δεν μου είχε αναφέρει το παραμικρό για όσα έγιναν στη διάρκεια της Δευτέρας (συνεργασία με ΑΝ.ΕΛΛ., Σαγιάς και, τώρα, πρόταση να αναλάβω ένα Υπουργείο με τερατώδη και αλλοπρόσαλλη δομή, που ουδέποτε είχε συζητηθεί στο πλαίσιο της προετοιμασίας που γινόταν από την Κοινοβουλευτική Ομάδα).

Ήμουν πολύ στενοχωρημένη και ανήσυχη.

Αναμένοντας τον Α. Τσίπρα, είδα τον Σ. Σαγιά να αναχωρεί και στην συνέχεια τον Δ. Τζανακόπουλο, νομικό σύμβουλο τότε του Τσίπρα και μέλος της Επιτροπής Δικαιοσύνης, στον οποίο εξέφρασα τη βαθιά μου ανησυχία. Ο Τζανακόπουλος (που μετέπειτα και μέχρι σήμερα έγινε διευθυντής του πρωθυπουργικού γραφείου του Α. Τσίπρα, μετά την Υπουργοποίηση Ν. Παππά, που μέχρι τότε ήταν Διευθυντής του Γραφείου Τσίπρα) τότε εμφανιζόταν εξίσου ανήσυχος για το πρόσωπο του Σ. Σαγιά, ενώ στη συνέχεια αποδείχθηκε ότι αυτή ήταν μία φαινομενική μόνον διαφοροποίηση και ανησυχία.

«Λοιπόν, θα το αναλάβεις;», με ρώτησε ο Αλέξης Τσίπρας μόλις μπήκα στο γραφείο του.
«Ποιος το σκέφτηκε αυτό το Υπουργείο;», τον ρώτησα
«Τι εννοείς;»
«Ποιος σκέφτηκε αυτή τη δομή; Με ποιον συζήτησες μία τέτοια δομή Υπουργείου;» τον ξαναρώτησα
«Έχουμε φτιάξει Προεδρικά Διατάγματα με τον Σπύρο (Σαγιά)  και τον Δημήτρη (Τζανακόπουλο)», μου απάντησε
«Πώς επέλεξες τον Σαγιά ως Γενικό Γραμματέα της Κυβέρνησης;», τον ρώτησα, αναφερόμενη σε γνωστά και στους δύο γεγονότα που θα έπρεπε να αποκλείσουν μια τέτοια επιλογή. Μου απαντά ότι τον γνωρίζει χρόνια, ότι τους έφερε σε επαφή ο Στέργιος Πιτσιόρλας, και ότι τον εμπιστεύεται, αν και «για κανέναν δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά». Του επισήμανα ότι ο μεν Πιτσιόρλας καθύβριζε τον ΣΥΡΙΖΑ και η σύζυγός  του, Νόνη Καραγιάννη, από τον 9,84 εξαπέλυε ουκ ολίγες επιθέσεις. Του είπα ότι η επιλογή Σαγιά έδινε ένα στίγμα αντίθετο προς το πρότυπο που θα έπρεπε να οικοδομήσουμε.

Επανέρχεται στο Υπουργείο Εσωτερικών:
«Θα το αναλάβεις;», με ξαναρώτησε
«Όχι», του απάντησα αμέσως
«Τι όχι;» με ρώτησε, εμβρόντητος
«Όχι», επανέλαβα
«Γιατί;»
«Γιατί δεν πιστεύω σε αυτήν την δομή. Ο Υπουργός σε αυτό το Υπουργείο θα είναι στην καλύτερη περίπτωση διακοσμητικός και στη χειρότερη θηριοδαμαστής των υφισταμένων του Υπουργών. Δεν θα είμαι χρήσιμη σε αυτό το ρόλο και δεν με ενδιαφέρει να αναλάβω κάτι όπου δεν θα μπορώ να είμαι χρήσιμη. Ποιον ρώτησες, με ποιον συζήτησες μια τέτοια δομή;», του είπα
«Μα σου είπα, τα έχουμε ετοιμάσει με τον Σπύρο και τον Δημήτρη. Μόνο εσύ μπορείς να το αναλάβεις, ζήτησα από το Σκουρλέτη, ο οποίος λέει δεν μπορεί, δεν είναι νομικός», μου λέει
«Εγώ δεν θα το αναλάβω, γιατί δεν το πιστεύω, δεν θεωρώ αυτή τη δομή λειτουργική», του επανέλαβα.
«Ο Τζανακόπουλος πρότεινε να βάλουμε την Προστασία του Πολίτη μαζί με τη Δικαιοσύνη», μου λέει τότε.
«Αυτό έχει μία λογική, του απαντάω. Και κάτι τέτοιο θα μπορούσα να το αναλάβω.»
«Τώρα έχουμε φτιάξει τα ΦΕΚ, δεν γίνεται», μου λέει
«Τι άλλες συγχωνεύσεις έχετε κάνει;» τον ρωτάω και μου εκθέτει συνοπτικά τον σχεδιασμό των Υπουργείων, λέγοντάς μου ότι το Υπουργείο Δικαιοσύνης έχει αφεθεί ως είχε και έχει επιπλέον δημιουργηθεί ένα νέο Χαρτοφυλάκιο, παρά τω Πρωθυπουργώ, για θέματα διαφθοράς, το οποίο θα αναθέσει στον Παναγιώτη Νικολούδη. «Μου είπε ότι θα μου φέρει 2 δις ευρώ από τη φοροδιαφυγή». Με εντυπωσιάζει που για τίποτε από αυτά δεν έχει καν ζητήσει την άποψή μου ως αρμόδιας για τα θέματα Δικαιοσύνης, Διαφάνειας, Δικαιωμάτων και μου δημιουργούνται ακόμη πιο έντονες ανησυχίες για τον τρόπο που σχεδιάζεται η διακυβέρνηση.

«Μπορώ να αναλάβω την Δικαιοσύνη, την οποία, όπως γνωρίζεις έχω προετοιμάσει όλον αυτόν τον καιρό ως αρμόδια για την Κοινοβουλευτική Ομάδα»
«Δεν είναι για σένα το Υπουργείο Δικαιοσύνης,. Είναι το 7ο τη τάξει Υπουργείο», μου λέει
«Δεν με νοιάζει και αν είναι το 17ο, είναι το πρώτο πεδίο της πολιτικής μας δοκιμασίας», του λέω. «Ο Υπουργός Δικαιοσύνης έχει αποφασιστική αρμοδιότητα για την εκτέλεση της απόφασης για το Δίστομο, έχει αρμοδιότητα νομοθέτησης σε πλείστα πεδία όπως η διαφθορά, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η προστασία των αδυνάτων, η εξυγίανση της Δικαιοσύνης, η ανεξαρτητοποίησή της»
«Έχω ήδη προτείνει στον Νίκο Παρασκευόπουλο να το αναλάβει και περιμένω την απάντησή του. Τι γνώμη έχεις;»
«Έχω πολύ καλή γνώμη για τον Παρασκευόπουλο, τον εκτιμώ πολύ ως νομικό και καθηγητή. Νομίζω, όμως, ότι θα δυσκολευτεί γιατί δεν έχει πρακτική εμπειρία της Δικαστικής και δικηγορικής πραγματικότητας ούτε επαφή με τα προβλήματα και τους χώρους.» του απαντάω

Η συζήτηση γυρνάει στα άλλα πρόσωπα του Κυβερνητικού Σχήματος.
«Υπουργό Άμυνας θα κάνεις τον Καμμένο;», τον ρωτάω, έχοντας διαβάσει τις σχετικές διαρροές
«Δυστυχώς», μου απαντάει, με μια γκριμάτσα.

Και για τα υπόλοιπα πρόσωπα του Κυβερνητικού Σχήματος μου εκθέτει τις επιλογές του, για τα κυρίως Υπουργεία και για κάποιες θέσεις αναπληρωτών.
«Θα προτείνω στον Γαβριήλ να είναι Αναπληρωτής Υπουργός Τουρισμού», μου λέει
«Θεωρώ ότι αυτό είναι μία πολύ κακή ιδέα και ελπίζω ότι δεν ήταν δική σου», του λέω. Με ανησυχεί το γεγονός ότι υποχρέωσαν τον Γαβριήλ να είναι υποψήφιος βουλευτής, ενώ επιλογή του είναι να παραμείνει στο Δήμο και να χτίσει την Ανοιχτή Πόλη. Με ανησυχεί ότι η πίεση είναι προς μία κατεύθυνση αποδόμησης του προτύπου που ο Γαβριήλ έχει οικοδομήσει.

«Πρόεδρο της Βουλής ποιον θα κάνεις;», τον ρωτάω.
«Το Βούτση», μου απαντάει.
«Εγώ στη θέση σου ξέρεις ποιον θα έκανα;»
«Ποιον;», με ρωτάει
«Το Λαφαζάνη», του λέω
«Το Λαφαζάνη;», με ρωτάει απορημένος
«Ναι. Είναι ο πιο έμπειρος κοινοβουλευτικός σου, ξέρει απ’ έξω τον Κανονισμό και θα έχεις το κεφάλι σου ήσυχο ότι θα έχει την εμπειρία και τη γνώση να αποφύγει κοινοβουλευτικές παγίδες ή κακοτοπιές»
«Άμα θέλω να τους τρελάνω όλους, θα κάνω εσένα Πρόεδρο της Βουλής», λέει τότε. Είναι κάτι που δεν είχα ποτέ σκεφθεί και ούτε εκείνη την ώρα περνάει από το μυαλό μου και δεν αντιδρώ καν σε αυτή τη φράση.

Συνεχίζεται η συζήτηση και επανέρχεται στην πίεση να αναλάβω το Υπουργείο Εσωτερικών, το οποίο επιμένει να παρουσιάζει ως «πρώτο τη τάξει». Ήδη είμαι ακόμη πιο προβληματισμένη από το γεγονός ότι δείχνει να μην θέλει σε καμμία περίπτωση να αναλάβω τον τομέα της Δικαιοσύνης, που έχω προετοιμάσει.

«Μην επιμένεις, δεν θα αναλάβω κάτι που πιστεύω ότι δεν έχει καμμία λειτουργικότητα. Τα προεδρικά διατάγματα μπορούν να φτιαχτούν ξανά, σημασία έχει να είναι λειτουργική η Κυβέρνηση», του λέω

«Έτσι έχουμε αποφασίσει να γίνει», μου απαντάει
«Εγώ δεν θα το αναλάβω», του λέω
«Θα με κρεμάσεις, δηλαδή;», μου λέει
«Θα σε κρέμαγα αν το αναλάμβανα», του απαντάω
«Μα είσαι δουλευταρού, είσαι η μόνη που μπορεί να το φέρει εις πέρας», μου λέει
«Εσύ μου είπες ότι το πρότεινες κατ’ αρχήν στο Σκουρλέτη. Κι ακόμη κι αν ο Σκουρλέτης αρνείται ή δεν θέλει, υπάρχουν σίγουρα ικανά και άξια πρόσωπα που μπορείς να επιλέξεις», του λέω.
«Αν μου βρεις σε ποιον να το προτείνω, θα σε απαλλάξω»
«Αλέξη, δεν είναι δική μου υποχρέωση να σου βρω σε ποιον να το προτείνεις, όταν έχεις φτιάξει μόνος σου μια δομή-τέρας, χωρίς να συμβουλευτείς κανέναν από όσους είχαν την αρμοδιότητα. Αφού, όμως, με ρωτάς ποια πρόσωπα θα μπορούσαν να αναλάβουν, σου υπενθυμίζω ότι υπεύθυνη για τον τομέα των Εσωτερικών και της Δημόσιας Διοίκησης ήταν η Σοφία Σακοράφα, την οποία θα έπρεπε να έχεις τουλάχιστον συμβουλευτεί. Επίσης, γνώστης του αντικειμένου είναι ο Γιώργος Κατρούγκαλος, που ως Συνταγματολόγος θα μπορούσε να συμβάλει πολύ θετικά στη διαμόρφωση του πλαισίου», είπα τότε
«Είναι Ευρωβουλευτές», μου απαντάει
«Δεν ξέρω αν η Σοφία θα ενδιαφερόταν να αναλάβει Κυβερνητική θέση, αλλά ο Κατρούγκαλος έχει δημόσια δηλώσει ότι θα ήταν έτοιμος να βοηθήσει την Κυβέρνηση», του υπενθυμίζω.
Η συζήτηση συνεχίζεται με τον Τσίπρα να εμφανίζει ότι δεν υπάρχει κανένα άλλο κατάλληλο πρόσωπο για αυτό το Υπουργείο, μολονότι μου έχει προηγουμένως πει ότι η αρχική του επιλογή ήταν ο Πάνος Σκουρλέτης, ο οποίος αρνήθηκε.
«Αν δεν μου προτείνεις κάποιον, πρέπει να το αναλάβεις εσύ», μου λέει
Θυμάμαι ότι όταν μου είχε προτείνει να αναλάβω την Άμυνα, μου δήλωσε με μεγάλη φυσικότητα ότι την Δικαιοσύνη θα μπορούσε να αναλάβει ο Σ. Κοντονής.
«Αν δεν έχεις άλλον, κάνε τον Κοντονή», του λέω
«Τον Βουλευτή Ζακύνθου να κάνω πρώτο τη τάξει Υπουργό;», μου απαντάει.
Η συζήτηση αποβαίνει άκαρπη. Μου ζητάει να ξαναμιλήσουμε το πρωί.
«Να μιλήσουμε το πρωί, βεβαίως, αλλά μην υπολογίζεις ότι θα αλλάξω γνώμη, δεν σου απαντάω ελαφρά τη καρδία», του απαντάω

Η συζήτηση με έχει προβληματίσει και ανησυχήσει. Αισθάνομαι ότι οι επιλογές γίνονται με ελαφρότητα και χωρίς σχεδιασμό ή με σχεδιασμούς που δεν έχουν ποτέ συζητηθεί σε οποιαδήποτε συλλογική διαδικασία.

Του τηλεφωνώ το πρωί, αποφασισμένη αφενός να μην δεχθώ την πρόταση για το Υπουργείο Εσωτερικών, αφετέρου να μην έχω καμμία ανάμειξη στο Κυβερνητικό Σχήμα και να ζητήσω να προεδρεύσω στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, από όπου μπορώ να αναλάβω πρωτοβουλίες κατά της διαφθοράς και για την ενίσχυση της διαφάνειας στη λειτουργία των θεσμών.

«Αλέξη, εδώ Ζωή. Δεν έχει αλλάξει κάτι εκ μέρους μου. Και εφ’ όσον ισχύει ότι έχεις δεσμευθεί στον Ν. Παρασκευόπουλο για το Υπουργείο Δικαιοσύνης, εγώ δεν χρειάζεται να είμαι στην Κυβέρνηση. Μπορώ να αναλάβω την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής…»

«Σου έχω κάτι καλύτερο. Πρόεδρος της Βουλής, τι λες;», μου λέει
Αιφνιδιάζομαι πλήρως.
«Να το σκεφτώ και να σου απαντήσω. Θα σε καλέσω σε λίγο».

Η πρόταση μου φαίνεται πολύ τιμητική, αλλά ασύμβατη με την προηγούμενη. Με προβληματίζει η επιμονή να μην αναλάβω την Δικαιοσύνη χωρίς καμμία σοβαρή ή πειστική εξήγηση. Διερωτώμαι αν ο Α. Τσίπρας αντιλαμβάνεται το εύρος των αρμοδιοτήτων και του πεδίου δράσης ενός Προέδρου της Βουλής σύμφωνα με το Σύνταγμα και τον Κανονισμό. Αναλογίζομαι την ευθύνη αλλά και τις πρωτοβουλίες που μπορούν να αναληφθούν και αποφασίζω να αποδεχθώ την πρόταση.

Την ίδια ημέρα ανακοινώνεται το Υπουργικό Συμβούλιο αλλά και η πρότασή για Πρόεδρο της Βουλής. Ο Δ. Τζανακόπουλος με καλεί και μου ζητά, εκ μέρους του Τσίπρα, να παρευρεθώ στην Ορκωμοσία της Κυβέρνησης, λέγοντάς μου ότι θα αναλάβει τις σχετικές διατυπώσεις για την είσοδό μου στο Προεδρικό Μέγαρο. Μετά από λίγο καιρό, ο κοινοβουλευτικός συντάκτης της ΕφΣυν εμφανίζει το Μαξίμου ενοχλημένο από την παρουσία μου στην ορκωμοσία της Κυβέρνησης και επιμένει ότι έχει την πληροφορία από έγκυρη κυβερνητική πηγή. Ο Νίκος Παρασκευόπουλος δεν ορκίζεται με την υπόλοιπη κυβέρνηση. Όπως με πληροφορεί ο ίδιος αργότερα, η πρόταση για το Υπουργείο Δικαιοσύνης δεν του είχε γίνει από την Δευτέρα, όπως μου είχε πει ο Τσίπρας, αλλά την Τρίτη το πρωί (ημέρα της ορκωμοσίας της Κυβέρνησης).

Στο διάστημα μέχρι την ορκωμοσία της Βουλής (5/2/2015) και την εκλογή Προέδρου (6/2/2015) καλώ τον Νίκο Παρασκευόπουλο στο γραφείο μου, με δική μου πρωτοβουλία, για να τον ενημερώσω για την προεργασία που έχει γίνει στον τομέα αρμοδιότητάς του. Με ευχαριστεί γιατί ουδείς τον έχει ενημερώσει σχετικά και ο ίδιος δεν έχει σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ, πέραν του γεγονότος ότι η σύζυγός του Ι. Καμτσίδου είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής.

Του δίνω τις προτάσεις που έχουμε επεξεργασθεί ως πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ στον τομέα της Δικαιοσύνης. Μεταξύ αυτών η κατάργηση του νόμου περί ευθύνης Υπουργών, η νομοθεσία κατά της διαφθοράς, η οριστική απόσυρση του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (εκείνου που ο Ν. Παρασκευόπουλος εν συνεχεία υπέγραψε και έφερε στη Βουλή), οι αλλαγές στο σωφρονιστικό σύστημα.

Του εφιστώ την προσοχή στο ζήτημα της απόφασης για το Δίστομο. «Χρειάζεται μόνον η υπογραφή του Υπουργού Δικαιοσύνης για να εκτελεσθεί η Απόφαση, που έχει καταστεί αμετάκλητη πριν 15 χρόνια. Ως υπεύθυνη για τον τομέα Δικαιοσύνης έχω δημόσια δηλώσει ότι ο Υπουργός Δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ θα βάλει αυτήν την υπογραφή που κανένας Υπουργός Δικαιοσύνης δεν έβαλε εδώ και 15 χρόνια»

Μου λέει με αφοπλιστική ειλικρίνεια ότι δεν γνωρίζει το θέμα και θέλει να ενημερωθεί. Του λέω ότι ο πιο κατάλληλος για να τον ενημερώσει είναι ο Γιάννης Σταθάς, ο Διστομίτης βουλευτής μας. Επιφυλάσσεται να ενημερωθεί.

Στις προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης, στις 8/2/2015, ο Νίκος Παρασκευόπουλος δηλώνει ότι θα υπογράψει για την εκτέλεση της απόφασης του Διστόμου. Σήμερα, ένα χρόνο αργότερα, αυτή η υπογραφή δεν έχει τεθεί.

Από όλα τα παραπάνω και από όσα ακολούθησαν, συνάγεται ένα οδυνηρό συμπέρασμα: για λόγους που άπτονται των αρμοδιοτήτων του Υπουργού Δικαιοσύνης και, κυρίως, των αρμοδιοτήτων που αφορούν τη Διαφάνεια, τη Διαφθορά και τα σχετικά σκάνδαλα, αλλά και τις Γερμανικές Οφειλές, ο Αλέξης Τσίπρας είχε αποφασίσει αρκετά νωρίς να μου αφαιρέσει αυτήν την αρμοδιότητα και προσπάθησε με διάφορα προσχήματα αφενός να υποβαθμίσει τη σημασία αυτού του τομέα αφετέρου να μου προτείνει άλλα πεδία. Ουδέποτε μου είπε ευθέως ότι διαφωνεί με επιλογές μου. Με έμμεσους τρόπους, ωστόσο, μου έγινε αντιληπτό σε συγκεκριμένες περιπτώσεις ότι η στάση μου δεν ήταν αποδεκτή.

Η πρώτη φορά, ήταν κατά την εξέταση Διώτη στην υπόθεση της Λίστας Λαγκάρντ, όταν η υπόθεση μόλις άνοιγε στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, τον Οκτώβριο 2012. Ο Τσίπρας τότε μου εξέφρασε την απορία του γιατί ήμουν τόσο σκληρή με τον Διώτη και του απάντησα ότι κατά την άποψή μου ο Διώτης ήταν εξίσου υπεύθυνος με τον Βενιζέλο και τον Παπακωνσταντίνου για υπεξαγωγή σε βαθμό κακουργήματος.
«Στόχος μας δεν είναι ο Διώτης», μου είχε πει.
«Στόχος μας πρέπει να είναι η Αλήθεια και η Δικαιοσύνη», του είχα απαντήσει.

Όταν, στη συνέχεια, συγκροτήθηκε η Επιτροπή Προκαταρκτικής Εξέτασης, υπήρξα ακόμη πιο εξονυχιστική στην εξέταση του Ι. Διώτη, ο οποίος δήλωσε ότι θα αρνηθεί την περαιτέρω εξέτασή του από εμένα και θα δηλώσει ασθένεια. Δεν δέχθηκα άλλα σχόλια από τον Τσίπρα για το θέμα, άλλωστε η Επιτροπή λειτουργούσε ως προανακριτική. Ωστόσο, αμέσως μετά την βίαιη ολοκλήρωση του έργου της Επιτροπής, πριν την ολοκλήρωση της έρευνας, ξεκίνησαν οι διαρροές για εκ μέρους μου διεκδίκηση του Δήμου Αθηναίων.  

Η δεύτερη φορά που υπήρξε εμφανής δυσαρέσκεια εναντίον μου κατά την άσκηση των καθηκόντων μου ήταν στις 4 Ιουνίου 2014, όταν Παπούλιας και Σαμαράς έκλεισαν τη Βουλή για να παραγραφεί η υπόθεση των υποβρυχίων- ναυπηγείων Σκαραμαγκά και άλλων ποινικών υποθέσεων και των συναφών ευθυνών Βενιζέλου-Παπακωνσταντίνου. Η τότε δημοσιογράφος και νυν βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Αννέτα Καββαδία μετέδωσε ρεπορτάζ περί δυσαρέσκειας της Κουμουνδούρου για την ανακοίνωσή μου εναντίον του Πρωθυπουργού και του Προέδρου της Δημοκρατίας. Όταν την κάλεσα στο τηλέφωνο, μου δήλωσε ότι η δυσαρέσκεια είχε διατυπωθεί από τον Π. Σκουρλέτη.

Όταν τον Μάιο 2012 εξελέγην πρώτη σε ψήφους βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην Α’ Αθηνών, χωρίς να είμαι ούτε μέλος του ΣΥΡΙΖΑ ούτε να έχω προηγουμένως θέσει υποψηφιότητα σε άλλη εκλογική αναμέτρηση (πλην της συμμετοχής μου στη λίστα των Ευρωεκλογών του 2009, όπου δεν υπήρχε ζήτημα σταυροδοσίας), πολλοί ήταν αυτοί που με προειδοποίησαν ότι αυτό θα ενοχλούσε και θα ενεργοποιούσε αντανακλαστικά εσωτερικής υπονόμευσης. Μολονότι δεν αγνοούσα ένα τέτοιο ενδεχόμενο, ουδέποτε πίστεψα ότι μία τέτοια υπονόμευση θα προερχόταν από τον ίδιο τον Α. Τσίπρα, τον οποίο είχα στηρίξει σε δύσκολες στιγμές ως δικηγόρος του, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την υπεράσπισή του απέναντι στην μήνυση και αγωγή του Α. Βγενόπουλου για την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ, την κατάθεση μήνυσης για την αστυνομική βία και τα χημικά σε βάρος διαδηλωτών το 2011, την υποστήριξή του στην υπόθεση καταγγελίας των απορρήτων δαπανών του ΥπΕξ επί Γ. Παπανδρέου, την κατάθεση αγωγής κατά της Bild προεκλογικά.

Με οδύνη διαπίστωσα, μέσα από την εμπειρία του 2015, ότι πολλές από τις επιλογές τότε του Α. Τσίπρα δεν εκπορεύονταν από στάση αρχής και αναφορά σε αξίες, αλλά καθαρά από κομματικό και προσωπικό οπορτουνισμό. Δεν μπορεί ο ίδιος άνθρωπος που κατήγγελλε το ξεπούλημα του ΟΤΕ το 2008, να ξεπουλάει το σύνολο των δημοσίων επιχειρήσεων και υποδομών της χώρας. Δεν μπορεί ο άνθρωπος που κατέθετε μήνυση για αστυνομική βία εναντίον διαδηλωτών, να επιχειρηματολογεί υπέρ των επιλογών Πανούση. Δεν μπορεί ο άνθρωπος που ζητούσε διαφάνεια στη λειτουργία του ΥπΕξ να δημιουργεί την πλέον παραθεσμική λειτουργία της ΕΥΠ.

Το συμπέρασμα συνάγεται αβίαστα, ένα χρόνο μετά, και με δεδομένα όσα μεσολάβησαν:  η επιλογή μου για την Προεδρία της Βουλής ήταν ο τρόπος που απεργάσθηκε ο Α. Τσίπρας προκειμένου αφενός να εξασφαλίσει ότι δεν θα αναλάμβανα το Υπουργείο Δικαιοσύνης και, επομένως, δεν θα αναλαμβάνονταν οι αναγκαίες πρωτοβουλίες αρμοδιότητας του Υπουργού Δικαιοσύνης ούτε για την υπογραφή της εκτέλεσης της Απόφασης για τις Γερμανικές Οφειλές ούτε για την νομοθεσία κατά της διαφθοράς, της διαπλοκής, της ευθύνης Υπουργών. Είναι πρόδηλο ότι, έχοντας στο μυαλό του το «πρότυπο» διακοσμητικών Προέδρων της Βουλής, θεώρησε ότι με αυτήν την πρόταση απλώς με τοποθετούσε σε μία τιμητική θέση ψυγείου. Όταν συνειδητοποίησε ότι αναλάμβανα πρωτοβουλίες πέρα και έξω από τα συνηθισμένα και αναμενόμενα, αποφάσισε σε εμένα μεν να προσποιείται ότι με υποστηρίζει, να το πράττει και δημόσια όποτε χρειαζόταν, αλλά την ίδια ώρα υπόγεια να στηρίζει και όλους τους μηχανισμούς υπονόμευσης αυτών των πρωτοβουλιών. Από την πλευρά μου, δυστυχώς, και μολονότι κατά καιρούς είχα έντονες ανησυχίες, καθησυχαζόμουν από ενέργειες που θόλωναν τα νερά. Τέτοια ήταν και η ομιλία του Τσίπρα στις προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης:

«Είμαστε σάρκα από τη σάρκα αυτού του λαού…Αυτόν τον λαό θα υπηρετήσουμε…Είμαστε κάθε λέξη του Συντάγματος αυτής της χώρας. Σε αυτό το Σύνταγμα ορκιστήκαμε, αυτό το Σύνταγμα θα υπηρετήσουμε»

Ήταν μία ομιλία που διέγραψε όλες τις προηγούμενες ανησυχίες μου.

Για να αναβιώσουν αυτές με δραματικό τρόπο όταν ανακοινώθηκε η συμφωνία της 20ής Φλεβάρη, ημερομηνία που σηματοδότησε μία περίοδο τεράστιας ανησυχίας και εγρήγορσης εκ μέρους μου, μέχρι την προκήρυξη του δημοψηφίσματος…

Πηγή:Νέες βόμβες Ζωής εναντίον Τσίπρα: Ετσι έγινα πρόεδρος της Βουλής, γιατί με έκοψε από το υπ. Δικαιοσύνης | iefimerida.grhttp://www.iefimerida.gr/news/250200/nees-vomves-zois-enantion-tsipra-etsi-egina-proedros-tis-voylis-giati-me-ekopse-apo-yp#ixzz3zizla9rN

Αν είστε κάτοικος εξωτερικού και έχετε αποκτήσει εισόδημα στην Ελλάδα, στη περίπτωση που δεν έχετε υπαχθεί στη Δ.Ο.Υ. κατοίκων εξωτερικού, μπορεί να φορολογηθείτε για το παγκόσμιο εισόδημά σας.

Tης Μαρίας Μάρκου, Δικηγόρου

Πρέπον θα είναι να επιτύχετε να χαρακτηριστείτε φορολογικός κάτοικος εξωτερικού. Παλαιότερα, ήταν πολύ πιο εύκολο κάποιος να χαρακτηρισθεί φορολογικός κάτοικος εξωτερικού. Λόγω των τελευταίων φορολογικών διατάξεων, οι φορολογούμενοι θα πρέπει να υποστούν ποικίλες γραφειοκρατικές διαδικασίες.

Κατωτέρω απαριθμώ τις ενέργειες στις οποίες θα πρέπει ο κάθε κάτοικος εξωτερικού να προβεί:

Κατάθεση αίτησης στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. με συνημμένα τα έντυπα Μ1 (δήλωση μεταβολής ατομικών στοιχείων και εν προκειμένω τόπου κατοικίας) και Μ7 (δήλωση σχέσεων φορολογουμένου με σκοπό να δηλωθεί ο φορολογικός εκπρόσωπος) και έγγραφη δήλωση με βεβαιωμένο το γνήσιο της υπογραφής του ενδιαφερομένου, για τον ορισμό φορολογικού εκπροσώπου του στην Ελλάδα. Η δήλωση του φορολογικού εκπροσώπου μπορεί να αναφέρεται και στο πληρεξούσιο που μπορεί να έχει δοθεί σε εντολοδόχους για να προβούν στις απαραίτητες ενέργειες.Κατάθεση εγγράφων με τα οποία να αποδεικνύεται η φορολογική μεταβολή και κυρίως η μόνιμη κατοικία του φορολογούμενου. Ενδεικτικά, αυτά μπορεί να είναι: α) πιστοποιητικό φορολογικής κατοικίας από την αρμόδια φορολογική αρχή του κράτους όπου δηλώνει φορολογικός κάτοικος,

β) αντίγραφο της εκκαθάρισης της δήλωσης φορολογίας εισοδήματος που υπέβαλε στο άλλο κράτος ή αντίγραφο της σχετικής δήλωσης φορολογίας εισοδήματός τους και τέλος

γ) σε περίπτωση που δεν είναι δυνατή η προσκόμιση κάποιων από τα ανωτέρω δικαιολογητικά από την αρμόδια φορολογική αρχή, βεβαίωση από οποιαδήποτε άλλη δημόσια ή δημοτική ή άλλη αναγνωρισμένη αρχή με την οποία θα αποδεικνύεται ο ισχυρός δεσμός (κέντρο ζωτικών συμφερόντων) του ενδιαφερομένου με το άλλο κράτος.

Επισημαίνω ότι όσα έγγραφα προσκομίζονται στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. και προέρχονται από άλλο κράτος, πρέπει να έχουν θεωρηθεί με apostille και να έχουν μεταφραστεί επίσημα στην ελληνική γλώσσα. Η προθεσμία για την υποβολή της αιτήσεως και των απαιτούμενων εγγράφων είναι η τελευταία εργάσιμη ημέρα του πρώτου δεκαημέρου του μηνός Μαρτίου, του επόμενου της αναχώρησης έτους. Αν δε τηρηθεί η απαιτούμενη προθεσμία, τίθεται θέμα επιβολής προστίμου.Η Δ.Ο.Υ. υποχρεούται να αποφανθεί σχετικά με τη φορολογική κατοικία του φορολογούμενου, εντός δύο μηνών από την ημερομηνία υποβολής των ανωτέρω δικαιολογητικών.

Για οποιοδήποτε ερώτημα ή παροχή περαιτέρω νομικών συμβουλών, μπορείτε να επικοινωνείτε με την εταιρεία «MarkouGlobalLegalGroup» που διοικείται από τη Δικηγόρο στην Ελλάδα και Νέα Υόρκη, κ. Μαρία Μάρκου (τηλ. 347-617-9772, email: This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.).

H Δικηγόρος Μαρία Μάρκου,  θα είναι καλεσμένη του Δημοσιογράφου Δημήτρη Φιλιππίδη στην εκπομπή Πρόσωπα της Νέας Υόρκης, την Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2016 στον Hellas FM, ενώ θα δίνει τις συμβουλές της σε σημαντικά θέματα που ενδιαφέρουν την ομογένεια, κάθε Παρασκευή πρωί στην Εκπομπή Πρωινό στη Νέα Υόρκη, στο κορυφαίο ραδιόφωνο του απόδημου ελληνισμου, τον Hellas FM.

Μόνο ως εφιάλτη μπορούν να περιγράψουν οι επιβάτες τα όσα έζησαν κατά τη διάρκεια της κρουαζιέρας τους με το, δεύτερο μεγαλύτερο τέτοιου τύπου πλοίου στον κόσμο, Anthem of the Seas.

Το κρουαζιερόπλοιο με πάνω από 4.000 επιβαίνοντες, ενώ έπλεε ανοικτά της Νοτίου Καρολίνας έπεσε σε μια φοβερή καταιγίδα με αποτέλεσμα να το χτυπούν από όλες τις πλευρές οι μανιασμένοι άνεμοι και κύματα ύψους 9 μέτρων. Οι επιβάτες δεν μπορούσαν να σταθούν πουθενά, αντικείμενα έπεφταν από ράφια και τραπέζια, τραπεζοκαθίσματα βρέθηκαν... αναποδογυρισμένα, οτιδήποτε γυάλινο κατέληξε σπασμένο, ενώ 4 επιβάτες τραυματίστηκαν, ευτυχώς ελαφριά. 

«Τρομοκρατήθηκα, αν και έκανα τα πάντα για να το κρύψω από την γυναίκα μου. Το πλοίο χτυπιόταν από μεγάλα κύματα αριστερά και δεξιά, κάποια στιγμή είχε πάρει μεγάλη κλίση, φοβηθήκαμε για την ασφάλειά μας», αναφέρει ο Ρόμπερτ Χούτσκα, συντάκτης της εφημερίδας Detroit Free Press, που επέβαινε στο κρουαζιερόπλοιο. Πάντως υπήρχαν και οι πιο ψύχραιμοι οι οποίοι αντιμετώπισαν με χιούμορ τα όσα συνέβαιναν. «Τα καλά νέα; Ποτέ δεν χάθηκε το σήμα του Super Bowl. Η τηλεόραση είχε τέλεια εικόνα καθόλη τη διάρκεια της καταιγίδας», έγραφε ένας επιβάτης την ώρα της καταιγίδας στο Twitter.

Χαρακτηριστικές της καταστροφής που προκλήθηκε στο πολυτελές κρουαζιερόπλοιο αλλά και του πραγματικού εφιάλτη που έζησαν επί ώρες οι επιβάτες του Anthem of the Seas είναι οι φωτογραφίες και τα βίντεο που πόσταραν στα social media οι τελευταίοι: 

To κρουαζιερόπλοιο το οποίο όταν έπεσε στην καταιγίδα είχε μόλις ξεκινήσει για την επτά ημερών προγραμματισμένη κρουαζιέρα του από το Νιου Τζέρσεϊ, επέστρεψε πίσω στο λιμάνι από όπου είχε ξεκινήσει, αφού, βέβαια, επί ώρες χτυπήθηκε από τα μανιασμένα κύματα, με την εταιρεία να αναφέρει ωστόσο ότι οι λειτουργίες του πλοίου δεν επηρεάστηκαν και ότι η απόφαση για την επιστροφή στο Νιου Τζέρσεϊ ελήφθη λόγω ανησυχιών ότι ο καιρός θα επιδεινωθεί περαιτέρω. 

Το θέμα έφθασε και στην αμερικανική Γερουσία, με γερουσιαστή των Δημοκρατικών στην Επιτροπή Εμπορίου να ζητά τη διεξαγωγή έρευνας για το συμβάν λέγοντας ότι το πλήρωμα του κρουαζιερόπλοιου θα έπρεπε να γνωρίζει ότι δεν έπρεπε να πλεύσει στην καρδιά μας καταιγίδας με δύναμη τυφώνα.  «Θέλω το Εθνικό Συμβούλιο Μεταφορών να δώσει απαντήσεις γρήγορα και να κάνει την εξής παραίνεση στους ναυτικούς: Οταν η καταιγίδα βρίσκεται σε εξέλιξη, να  μην βγαίνουν από το λιμάνι». 

Η εταιρεία επέστρεψε όλο το ποσό που είχαν καταβάλει ως αντίτιμο για την κρουαζιέρα οι επιβάτες και τους προσφέρει και 50% έκπτωση σε περίπτωση που θέλουν να «κλείσουν» κάποια άλλη κρουαζιέρα, ενώ όπως έγραφαν οι επιβάτες στο Twitter την ώρα της καταιγίδας του έδωσε και δικαίωμα... ελευθέρας στο mini bar της καμπίνας τους κατά τη διάρκεια αυτού του μεγάλου εφιάλτη. 

Πηγή:Εφιάλτης: Κύματα 9 μέτρων χτυπούν τεράστιο κρουαζιερόπλοιο -Δεν έμεινε τίποτα όρθιο εσωτερικά [εικόνες & βίντεο] | iefimerida.grhttp://www.iefimerida.gr/news/250074/efialtis-kymata-9-metron-htypoyn-terastio-kroyazieroploio-den-emeine-tipota-orthio#ixzz3zgIktmja

Στα ύψη ξαναβρίσκεται το ρίσκο της χώρας και η μεγαλύτερη πίεση μεταφέρεται στις τράπεζες, οι οποίες μέσα σε λίγες εβδομάδες έχουν χάσει τα 8 δισ. ευρώ από τα περίπου 14 δισ. ευρώ της τελευταίας ανακεφαλαιοποίησης!

«Πουλάνε όλοι. Ξένα και ελληνικά funds. Δεν υπάρχει κανένα σημείο στήριξης», σημειώνει χρηματιστηριακός παράγοντας, με φόντο τη νέα κατρακύλα του τραπεζικού δείκτη, ο οποίος χάνει περίπου 12%, παγιδευμένος στις Συμπληγάδες της εσωτερικής αβεβαιότητας και των διεθνών αρνητικών εξελίξεων, όπως αυτές επηρεάζουν τις ευρωπαϊκές τράπεζες.

Όπως λέει ο ίδιος παράγοντας, τον τόνο δίνει η πορεία του 10ετούς ομολόγου, το οποίο από την αρχή του χρόνου τραβάει την ανηφόρα, αποτυπώνοντας την αβεβαιότητα και το ρίσκο. Στο τέλος Δεκεμβρίου η απόδοση του 10ετούς βρισκόταν στο 8,186%. Σήμερα βρέθηκε στο 10,745%, σημειώνοντας αύξηση 2,5 ποσοστιαίων μονάδων ως αποτέλεσμα της αβεβαιότητας που παρατηρείται στο πεδίο της διαπραγμάτευσης. Την ίδια ώρα, το γερμανικό 10ετές «παίζει» στα επίπεδα του 0,2%, το πορτογαλικό βρίσκεται στο 3,4%, το ιταλικό στο 1,7%, το γαλλικό στο 0,6%, το ιρλανδικό στο 0,9%.

Οι εξελίξεις στο Χρηματιστήριο -και όχι μόνο- έριξαν βαριά σκιά στις επαφές που είχε η επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Εποπτικής Αρχής με τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας και τις διοικήσεις των τραπεζών. Υψηλόβαθμες τραπεζικές πηγές διαβεβαιώνουν ότι δεν τίθεται ζήτημα νέων stress tests εντός του 2016 για τις ελληνικές τράπεζες, ωστόσο είναι προφανές ότι η πίεση που δέχονται αλλάζει δραματικά τον σχεδιασμό τους.

Πηγή:Το Χρηματιστήριο κατρακυλά -Τρομακτικές απώλειες στις τραπεζικές μετοχές | iefimerida.grhttp://www.iefimerida.gr/news/250122/hrimatistirio-katrakyla-tromaktikes-apoleies-stis-trapezikes-metohes#ixzz3zg66tIID

Αλλά διορίστηκε ειδικός σύμβουλος στο πολιτικό γραφείο του υπουργού Ναυτιλίας Θοδωρή Δρίτσα - Είχε προηγηθεί ο διορισμός της συζύγου του προσωπικού σκηνοθέτη του πρωθυπουργού

«Νέος, ωραίος, άνεργος, “αριστερός”,  αιώνιος φοιτητής, φίλα -ερωτικά ή συγγενικά- προσκείμενος στον ΣΥΡΙΖΑ».

Αυτές είναι οι προϋποθέσεις που τηρεί κατά γράμμα η κυβέρνηση της «ελπίδας» όσον αφορά στο σίριαλ των διορισμών των «δικών της παιδιών» σε καίρια και καλοπληρωμένα πόστα. Πιο πρόσφατο «επεισόδιο»,  με «θεατές» ενάμισι εκατομμύριο ανέργους, ο διορισμός του Χρήστου Φωτιάδη, συντρόφου της εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Ράνιας Σβίγκου, στο πολιτικό γραφείο του υπουργού Ναυτιλίας, Θοδωρή Δρίτσα. 

Ο κύκλος των «βολεμένων επαναστατών»

Ηταν πριν από λίγες ημέρες όταν η «σκληρή» εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ αποπειράθηκε να μαλακώσει -ενδεχομένως και να μπαλώσει- τον σάλο που είχε ξεσπάσει στον τρύπιο ιστό της κοινής γνώμης αναφορικά με τον διορισμό φίλων και συγγενικών προσώπων του γραμματέα ράπερ της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ, Ιάσονα Σχινά-Παπαδόπουλου. Αντιδρώντας τότε σε δημοσιεύματα και εκπομπές που ορθώς εξαντλούσαν το μελάνι και τον τηλεοπτικό τους χρόνο στο γαϊτανάκι της πιο απροκάλυπτης ρουσφετολογίας των τελευταίων ετών, η κυρία Σβίγκου υποστήριξε ότι δεν πρόκειται για διορισμούς αλλά για... προσλήψεις μετακλητών υπαλλήλων. Λες και οι μετακλητοί αυτοί υπάλληλοι δεν πληρώνονται από την τσέπη του ελληνικού λαού, ούτε καταλαμβάνουν θέσεις για τις οποίες αναμένουν στην ουρά πρόσωπα με πανεπιστημιακές περγαμηνές και αξιοζήλευτες προϋπηρεσίες. Η στάχτη που αποπειράθηκε να ρίξει στα μάτια της ενοχλημένης κοινής γνώμης η κυρία Σβίγκου δεν ήταν ωστόσο τυχαία καθώς, όπως λέει ο θυμόσοφος λαός, «όπου υπάρχει καπνός (εν προκειμένω και στάχτη) υπάρχει και φωτιά», με τη δική της να φουντώνει από τη δύναμη του έρωτα για το πρόσωπο του κ. Φωτιάδη, τον οποίο είχε τοποθετήσει στη θέση ειδικού συνεργάτη στο πολιτικό γραφείο του υπουργού Ναυτιλίας.





Στον κύκλο των βολεμένων επαναστατών και η «σκληρή» εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Ράνια Σβίγκου




Ο Χρήστος Φωτιάδης διορίστηκε με προσόντα τη σχέση του με τη Ράνια Σβίγκου και την κομματική του ταυτότητα




 Οπως προκύπτει και από το ΦΕΚ του εν λόγω διορισμού, ο κ. Φωτιάδης διορίστηκε στο προαναφερόμενο πόστο χωρίς να κρατά στα χέρια του κανένα πτυχίο, κάτι το οποίο άφησε μάλλον αδιάφορη την άτεγκτη επί θεμάτων νεποτισμού εκπρόσωπο Τύπου της Κουμουνδούρου. Σύμφωνα πάλι με το ίδιο ΦΕΚ (776/2 Νοεμβρίου 2015), ο κ. Φωτιάδης διορίστηκε σε κενή θέση μετακλητού υπαλλήλου κατηγορίας ΔΕ με ΣΤ’ βαθμό, δηλαδή ως απόφοιτος Λυκείου, επειδή στα 32 του χρόνια δεν έχει ακόμη προλάβει να ολοκληρώσει τις σπουδές του στο ΤΕΙ Πειραιά όπου σπουδάζει ηλεκτρολόγος μηχανικός. Κι αν πιστεύετε ότι ο κ. Φωτιάδης διορίστηκε στο γραφείο του κ. Δρίτσα για να ασχοληθεί με θέματα της «ανολοκλήρωτης» ειδικότητάς του, πλανάσθε πλάνην οικτράν καθώς οι  νέες του επαγγελματικές αρμοδιότητες έγκεινται στη συνεισφορά πολύτιμων συμβουλών πάνω σε θέματα ναυτιλίας! Οπως όλα δείχνουν, το γεγονός ότι εκεί έξω υπάρχουν χιλιάδες άνεργα παιδιά με περγαμηνές στα ναυτιλιακά αποτελεί για την παρούσα κυβέρνηση ένα προσόν δευτερευούσης σημασίας, το οποίο μπαίνει σε επίσης δεύτερη μοίρα. Πρωταρχικά προσόντα της πρόσληψης του κ. Φωτιάδη ήταν η σχέση του με την κυρία Σβίγκου καθώς και η κομματική του ταυτότητα στην οποία αναγράφεται μεταξύ άλλων ότι υπήρξε μέλος Γραμματείας ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ Πειραιά, μέλος Αντιφασιστικού Συντονισμού Αθήνας-Πειραιά και υποψήφιος στις αυτοδιοικητικές εκλογές με την παράταξη «Το λιμάνι της Αγωνίας-Πειραιάς η πόλη μας», στην οποία ηγείτο ως υποψήφιος δήμαρχος το σημερινό του αφεντικό! Στα πλεονεκτήματα της νέας του θέσης αξίζει να προστεθεί και η λαϊκή έκφραση «ένα τσιγάρο δρόμος», καθώς το υπουργείο όπου τοποθετήθηκε ο κ. Φωτιάδης βρίσκεται μόλις δυο βήματα από το σπίτι του στον Πειραιά, συνδυάζοντας έτσι εργασία και ποιότητα ζωής, κάτι που συνάδει απόλυτα με το πνεύμα της εποχής. Ο κύκλος του βολέματος των «δικών μας παιδιών» δεν φαίνεται ωστόσο να εξαντλείται στο πρόσωπο του συντρόφου της κυρίας Σβίγκου, καθώς η σύζυγος του προσωπικού σκηνοθέτη του πρωθυπουργού, Αθηνά Μαράκη, διορίστηκε στο γραφείο Τύπου του κ. Δρίτσα! Τα συμπεράσματα ανάγονται μάλλον στην εξαθλίωση του περίφημου ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς, την ίδια στιγμή που τα λόγια του Τσε γίνονται αντίλαλος στα χείλη κάθε εξαθλιωμένου Ελληνα πολίτη: «Εάν τρέμεις από αγανάκτηση για κάθε αδικία, τότε είσαι σύντροφός μου»… 

Ο έρωτας στα χρόνια της Αριστεράς σημαίνει... διορισμός. Η Ράνια Σβίγκου με τον Χρήστο Φωτιάδη στις καλοκαιρινές τους διακοπές



Σύντροφος στην πολιτική - και στη ζωή

Η σχέση της κυρίας Σβίγκου με τον κ. Φωτιάδη, σύμφωνα με πληροφορίες του περιβάλλοντός τους, ξεκίνησε πριν από έναν χρόνο, και συγκεκριμένα στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015. Εκείνη είχε μόλις βγει από μία μακρόχρονη σχέση με συγγενικό πρόσωπο κορυφαίου στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ εκείνος αναζητούσε τον έρωτα στο πρόσωπο μιας έξυπνης και δυναμικής γυναίκας. Εκείνη, μαχητική, εργασιομανής, απόλυτη στις απόψεις της και ιδιαίτερα εξωστρεφής. Εκείνος, αποφασιστικός, χαλαρός, ανοιχτός στην αντίθετη άποψη και εσωστρεφής. Πίσω από την έλξη των ετερώνυμων αυτών προσωπικοτήτων βασίλευε ωστόσο ένας κοινός στόχος: η ανέλιξή τους στα ενδότερα στρώματα του κόμματος και η πραγμάτωση ενός πιο δίκαιου κόσμου. Στο περιρρέον κλίμα ενθουσιασμού για τα όσα ελπιδοφόρα σημαίνει το «Πρώτη Φορά Αριστερά», ο έρωτάς τους δυναμώνει μέσα από κοινές επιδιώξεις και ταυτόσημα πολιτικά όνειρα, τα οποία μάλιστα συνεχίζουν να υποστηρίζουν σθεναρά ακόμη κι όταν τα τελευταία μετατρέπονται σε... όνειρα θερινής νυκτός. Οι δυο τους περνούν αρκετό χρόνο μαζί, αγαπούν τα καλά βιβλία, τις ψαγμένες ταινίες, τα ταπεινά ταβερνάκια, τις αποδράσεις σε κοντινά νησιά, τις μυστικές παραλίες και τις βόλτες με μηχανή. Αγαπούν ακόμη να βαδίζουν χέρι-χέρι στη λεωφόρο των πολιτικών τους στόχων και να επαναλαμβάνουν ότι στο όνομα του έρωτα αξίζει να θυσιάσεις τα πάντα. Ισως και εκείνη την ένδοξη Bandiera Rossa που η Αριστερά του Αλέξη Τσίπρα κατάντησε σε κουρέλια. Εμψυχα και άψυχα...

proto thema

Εννέα άνθρωποι σκοτώθηκαν κατά τη σύγκρουση μεταξύ δύο αμαξοστοιχιών που σημειώθηκε σήμερα το πρωί στη νότια Γερμανία, ενώ τα σωστικά συνεργεία εξακολουθούν να αναζητούν δύο ανθρώπους, σύμφωνα με τον τελευταίο απολογισμό που ανακοινώθηκε από την αστυνομία.

"Έχουμε τώρα εννέα νεκρούς. Ο αριθμός είναι επιβεβαιωμένος", δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Γιούργκεν Ταλμάιερ, εκπρόσωπος της τοπικής αστυνομίας, ενώ ο προηγούμενος απολογισμός έκανε λόγο για οκτώ νεκρούς και για 150 τραυματίες, 50 από τους οποίους σε σοβαρή κατάσταση. Δύο άτομα εξακολουθούν να αναζητούνται από τους διασώστες, πρόσθεσε.

Οι δύο αμαξοστοιχίες συγκρούσθηκαν μετωπικά σε μονή σιδηροτροχιά στις 6:48 (τοπική ώρα, 07:48 ώρα Ελλάδας) κοντά στο Μπαντ Άιμπλινγκ στο νότιο κρατίδιο της Βαυαρίας, κοντά στα σύνορα με την Αυστρία. Δεκάδες ομάδες διασωστών βρίσκονται επιτόπου και ελικόπτερα μετέφεραν μερικούς από τους τραυματίες σε γειτονικά νοσοκομεία. Η περιοχή έχει αποκλειστεί.

Τα δύο τρένα ανήκουν στην εταιρεία Meridian, που ανήκει στη γαλλική εταιρεία μεταφοράς επιβατών Transdev, η οποία ανήκει από κοινού στην κρατική τράπεζα CDC και την εταιρεία υδάτων και αποβλήτων Veolia. Η εταιρεία διαχειρίζεται δίκτυα σιδηροδρόμων, τραμ και λεωφορείων σε 19 χώρες και το 2014 είχε έσοδα 6,6 δισεκ. ευρώ. Η κρατική γερμανική εταιρεία Deutsche Bahn είναι υπεύθυνη για τις σιδηρογραμμές, οι οποίες διαθέτουν ένα σύστημα που κάνει το τρένο να σταματάει αυτομάτως, όταν παραβιάσει κόκκινο σήμα.

 

Το δυστύχημα συνέβη "λίγο μετά τις 07.00 τοπική ώρα", στη γραμμή ανάμεσα στο Ρόζενχάιμ και το Χόλτσκίρχεν, 60 χιλιόμετρα νοτιο-ανατολικά του Μονάχου.
Η κυκλοφορία των τρένων ανάμεσα στο Ρόζενχάιμ και το Χόλτσκίρχεν έχει διακοπεί και έχουν αποκλεισθεί δύο τοπικοί οδικοί άξονες.

Πηγή φωτογραφίας Reuters

Πηγή φωτογραφίας twitter

Πηγή φωτογραφίας twitter

ΦΩΤΟ: REUTERS, twitter, DPA

newsit.gr